Η φετινή Πριμέρα Ντιβιζιόν θα θυμίζει πολύ έντονα το ελληνικό πρωτάθλημα μπάσκετ των τελευταίων τριών χρόνων. Ίσως περισσότερο από ποτέ. Οι αναλογίες μοιάζουν απίστευτα πολύ.

Δύο τεράστιες ομάδες που απέχουν μίλια φωτός από τις υπόλοιπες ομάδες σε δυναμική, πρεστίζ, χρήματα, εμπορική εικόνα και ικανότητα θα μονομαχήσουν για το πρωτάθλημα. Ρεάλ και Μπαρτσελόνα δηλαδή στο ρόλο του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού.

Η ανίκητη Μπαρτσελόνα, με ίδιο κορμό και προπονητή, στο ρόλο του Παναθηναϊκού και η πιο «καινούρια» Ρεάλ του Μουρίνιο να θυμίζει τον μπασκετικό Ολυμπιακό. Ο Μουρίνιο σε αντιστοιχία με τον Ίβκοβιτς, ο Ρονάλντο με το Σπανούλη απέναντι στον Ομπράντοβιτς – Γκουαρντιόλα και στον Διαμαντίδη – Μέσσι.

Η Ρεάλ θέλει. Το ίδιο ήθελε και ο Ολυμπιακός τα 3 προηγούμενα χρόνια. Για μερικά φαλτσοσφυρίγματα δεν τα κατάφερε. Η Ρεάλ σίγουρα μπορεί. Και ο Ολυμπιακός μπορούσε αλλά δεν τα κατάφερε. Με 2 μεταξύ τους αγώνες  ξεκίνησε η φετινή σεζόν στην Ισπανία στα πλαίσια του ισπανικού σούπερ καπ που τελικά το πήρε (ω τι έκπληξη!) η Μπαρτσελόνα.

Ωστόσο η Ρεάλ έδειξε πως η μεταξύ τους ψαλίδα έχει μικρύνει. Ότι ακριβώς έδειχνε, πέρσι ειδικά, ο μπασκετικός Ολυμπιακός. Στο τέλος βέβαια ο Παναθηναϊκός του Ομπράντοβιτς πήρε το πρωτάθλήμα και το ευρωπαϊκό αφήνοντας στους κόκκινους το εγχώριο κύπελλο. Όπως και στην Ισπανία. Η Jep Squad πήρε την Πριμέρα και το Τσάμπιονς Λιγκ και έχασε το κύπελλο από την Ρεάλ.

Πολλές συμπτώσεις.

Την Κυριακή ξεκίνησε με 6άρα απέναντι στη Σαραγόσα, Ρεάλ. Χτες έπαιζε η Μπαρτσελόνα με την Βιγιαρεάλ που παίζει στο Τσάμπιονς Λιγκ σε λίγες μέρες. Το αποτέλεσμα ήταν ένα απλό, λιτό και απέριττο 5-0. Το οξύμωρο είναι πως η Μπαρτσελόνα μετά την έλευση των Σάντσεζ και κυρίως του Σεσκ Φάμπρεγας, άλλαξε το σύστημα της στην πρεμιέρα. Το πατριαρχικό και τηρούμενο με ευλαβική και θρησκευτική πειθαρχία 4-3-3 που έφερε στην ομάδα από την (όχι και τόσο μακρυνή) Ολλανδία ο Γιόχαν Κρόιφ, έδωσε τη θέση του στο 3-4-3 χωρίς πλάγιους μπακ αλλά με λίμπερο και 2 στόπερ. Καλή κίνηση από τον Γκουαρντιόλα που προσπαθεί να χωρέσει όσο το δυνατόν περισσότερα από τα αστέρια που έχει στη μεσαία γραμμή, στην ίδια ομάδα.

Αυτό έκανε και ο Κρόιφ στις αρχές της δεκαετίας του ’90 στα εντός της Μπαρτσελόνα για να χωρέσει τους αγαπημένους του χαφ στην ίδια εντεκάδα.

Ο Μπούσκετς βαφτίστηκε λίμπερο, ο Μαστσεράνο κάνει δεύτερη καριέρα σαν ένα μοντέρνο στόπερ που βγαίνει πρώτος στη μπάλα και έχει και καθήκοντα, εκτός από το να κόβει ότι πάει να μπει στην περιοχή της Μπαρτσελόνα, να βγάλει και τη μπάλα μπροστά, ο Τιάγκο ήταν εκπληκτικός στην προετοιμασία και ζητά να πάρει (δίκαια) τις ευκαιρίες που του αναλογούν και ο Γκουαρντιόλα πονοκεφαλιάζει για το πως θα χωρέσει τόσα χαφ στην ίδια ομάδα.

Χτες το βράδυ είχε 1τερματοφύλακα, 6 κεντρικούς χαφ, 1 αριστερό μπακ, 3 μπροστά να κάνουν ότι θέλουν.

Το πείραμα πέτυχε, η Βιγιαρεάλ δεν πήρε ανάσα από το πρέσινγκ, ο Φάμπρεγας έχει βάλει 3 γκολ στις 4 εμφανίσεις του με την ομάδα και ακόμα δεν έχει κάνει λάθος πάσσα και ο Μέσσι αθόρυβα αθόρυβα έβαλε άλλα 2 γκολ.

Μπαρτσελόνα – Βιγιαρεάλ 5-0

ΥΓ.  Έχω αγωνία να δω στο τέλος της χρονιάς, αν τελικά θα πάρει το πρωτάθλημα ο Μουρίνιο (σιγά μην το κάνει), για να καταλάβω αυτόματα αν θα δούμε χαρά κι εμείς οι Ολυμπιακοί στο μπάσκετ…

Mίρσα

Δώσε μου λίγο χρόνο και θα το δεις.

Mathebalitsa team