Η οδός Διομείας (κάθετη στην Ερμού) έχει ίσως τα χειρότερα καφέ της πόλης. Δεν είναι ότι είναι άσχημα, βρώμικα, αραχνιασμένα, με κακό σέρβις και χαουζομπαρόκ μουσική αλλά ότι σου δημιουργούν την εντύπωση πως με δυσκολία θα καθόσουν εκεί να απολαύσεις το καφεδάκι σου. Ούτε μετά τα ψώνια, ούτε πριν, ούτε ακόμα αν είσαι Κύπριος και αποζητάς ένα ζεστό ρόφημα πριν σε ρουφήξει η κλίνη του Hotel Κύπρος που βρίσκεται στον ίδιο δρόμο. Παρ’ όλα αυτά ο δρόμος έχει πάντα κόσμο και τα καφέ ευδοκιμούν γιατί πολύ απλά σαν λαός δεν έχουμε συνηθίσει να «πάμε λίγο παρακάτω» για να βρούμε κάτι καλύτερο αλλά αράζουμε τα καπούλια μας στον πρώτο καναπέ που θα βρούμε.

Το καλό για τους κατοίκους της γύρω περιοχής είναι πως οι καφετερίες δείχνουν τους αγώνες. Έχουν νόβα, με λίγα λόγια. Χτες μέσα σε μια καυτή ατμόσφαιρα, χωρίς κλιματιστικό και με μπόλικο ιδρώτα είδαμε εκεί το παιχνίδι Παναθηναϊκός-Σκόντα-Κατόγκο-Ξάνθη.  Χωρίς μεγάλες προσδοκίες. «Ζέστη έχει, επιστροφή στη Λεωφόρο, δεν έχουμε επιθετικό αλλά ο αέρας του πρωταθλητή τον φέρνει τον άσσο. Έστω και με κακή εμφάνιση να πάρουμε τη νίκη και να πάμε για κανά ποτό με κλιματιστικό», σκεφτόμουνα μαζί με το Μάρκο το Βίλα, τον Μίμη τον Κουλέλη και τον Φώτη Μπλακμπερή.  Και πέρναγαν τα λεπτά και σκόραρε ο Πετρόπουλος και σερνόντουσαν οι παίκτες και παραγγέλναμε και άλλη μπίρα από τη Μαρία. Και να το ημίχρονο και να μια κουβέντα για τις αδυναμίες, την έλλειψη βάθους και το αν είναι καλός ή κακός ο Σεϊταρίδης.  Χωρίς περίσσια θέρμη, όμως. Απλά για να κουνιούνται τα χείλη. Και ύστερα έρχεται η ισοφάριση. Από λάθος στήσιμο της άμυνας και από ανικανότητα του Σεντρίκ Καντέ που τα πράντα γυαλιά του Νιόπλια θεωρούν πως είναι καλύτερος από το Βύντρα.

Και τέλειωσε η σούπα, έγινε η έκπληξη του χ, βρίσαμε δύο τρεις αγίους και την αφήσαμε τη Διομείας. Το παράδοξο της υπόθεσης είναι πως τη στιγμή που ο ΠΑΟ έκανε μια φρικαλέα γκέλα που τον βάζει να κυνηγάει από την πρώτη αγωνιστική, εμείς, μια μικρή μερίδα του φίλαθλου κόσμου δεν προβληματιστήκαμε. Είδαμε κάτι συνηθισμένο και αντιδράσαμε όπως αυτοί που βολεύονται με τη Διομείας για τον καφέ της ημέρας. Όχι γιατί νιώθουμε πως το πρωτάθλημα είναι στο τσεπάκι μας αλλά γιατί είδαμε τον συνηθισμένο ΠΑΟ που ξέραμε τόσα χρόνια. Πολλή φασαρία έξω από την περιοχή, δύο τρεις μη-κλασικές ευκαιρίες και ένα πληκτικό παιχνίδι. Σαν να μην πέρασε μια μέρα από πρόπερσι. «Να πάμε καλά στην Ευρώπη», μου είπε ο Μίμης, «και στο πρωτάθλημα ό,τι γίνει».  Ντεζαβού το λένε νομίζω…

Ζσούτης